Son birkaç yılını hastanelerde geçiren Akın, bu son taburcudan sonra eski hayatına dönmenin artık mümkün olmadığını anlamaya başlar. Aile evine geri döner ve dışarı çıktığı nadir zamanlarda İstanbul’daki dinî anıtsal yapıları gezer, alimlerin mezarlarında vakit geçirir. Başın gelenleri anlamaya çalışırken ilahi bir güce sığınmak ister ama bütün bu ilahi anıtlar zihninde tekinsiz bir vecd halini tetikler. O gerçek benliğiyle temasını kaybettikçe, zihni başka bir gerçekliğin istilası altında kalır.