Diyarbakırlı Mahmut, Kudüslü Muhammed ve Erzurumlu Ahmet… Yoları Çanakkale’ nin 57. Alayı’ nda kesişen üç kader yoldaşı. Osmanlı’nın ölüm kalım savaşında, öyküleri farklı, türküleri farklı, amaçları ve kaderleri aynı üç şehit… Mahmut, elinde bağlaması, dilinde türküsü, kimsesiz bir delikanlı 20 yaşında… Seferberlik ilan edildiğinde bir omuzunda sazını, diğer omuzuna tüfeğini koyup öyle yürüyor Çanakkale’ye. Muhammed, Hazreti İsa’nın doğduğu köy olan Beit Hanina…Köyünün güzeller güzeli kızı Fatıma’yla evlenmek üzereyken çıkmış seferberlik ilanı. Annesinin babasının biricik oğlu, nişanlısının kıymetlisi Muhammed; “çare yok” demiş, “halifenin şehrini korumak bize düşer.” Ahmet, bütün oğulları savaşlarda vurulup düşen bir çiftçi ailenin son delikanlısı… Büyük abisi Rus harbinde, bir küçüğü Balkan’da kalmış. Şimdi sıra Ahmet’te… Anası ağlasa sızlasa ne fayda… Vatanı bekleme sırası Ahmet’e gelmiş dayanmış. Kendi eliyle avucuna kına yakıp yolluyor Çanakkale’ye. Yer Biga köyü. Yıllardan 1915 düşman ha geldi ha gelecek… 57. Alay’ın üç yeni eri, birbirlerine sokulup uyuyorlar köyün camisinde. Mahmut, ilk orada söylüyor Kürtçe türküsünü. “Komutanlar geldi, boyumuza baktı. Urfa’dan Halep’ten, Diyarbakır’dan çıktık yola.” Aynı anda, Kudüs’ün Beit Hanina’da Fatıma’nın sesi yükseliyor. “Qata an-Nasraawiyyaat” diyor Fatıma. “Ebu Amer ovasını yas kapladı. Çünkü köyümüzün gençleri dönüşü yok bir sefere gitti.” Ahmet’in anası, sanki cevap veriyor bu iki türküye. “Eledim eledim höllük eledim” diye başlayınca, Erzurum’un Hasankale’sine bir sessizlik çöküyor. 3 delikanlı gencecik bir yarbay olan Mustafa Kemal’in bizzat verdiği eğitimlere de katılıyorlar. 25 Nisan 1915 sabahı.” Kara keşişler” gibi gelen düşmana karşı durulan gün. Conkbayırı’nda, 57. Alay’ın neredeyse tamamının şehit olduğu gün. Ahmet ve Muhammed vurulup düşüyor. Mahmut, düşman tarafından “ölmüş bu” diyerek bırakılıyor. Ağır yaralı. Mahmut, Çanakkale harbinin geri kalanını bir sıhhiye çadırında yaşıyor. Geriye bıraktığı 25 dakikalık türkünün çoğu, o çadırda yazılıyor.