Güzel sanatlar mezunu Ragıp kendisinden büyük ressam Feridun tarafından sanat vaadiyle kandırılır. Fransa’da insan ticareti yapma isine bulasır, yıllar sonra bu i¸sten sıyrılır. 25 yıl sonra Türkiye’ye, asıl meslegi olan ressamlıgı icra etmek adına atölye açıp piyasaya girmeyi amaçlar. Bir yandan resim dersi vermeye baslar. İnsan ticareti yaptıgı dönemde tüm insani duygularını kaybettigi için bunu sanat ile tekrar yakalamak ister. Diger yandan kaçmaya çalıstıgı ¸sizofreni hastalıgın boyutu artar ve günlük ya¸samını çekilmez hale getirir. Feridun tekrar Türkiye’ye gelip Ragıp’ı bulur. Ragıp sebebini bilmedigi bir halde Feridun’dan korkar.Sanat çevreleriyle arası iyi olan Feridun, kendisine ilginç olmak ¸sartıyla sergi açma teklifinde bulunur. Ragıp tekrar Feridun’a inanır . Ya¸sadı˘gı acıklı hayatı Van Gogh ile özdeslestirdigi için kafasındaki sergi planı ¸sizofren karakterinin etkisiyle olusmaya baslar. Ders verdiği kursiyerleri ve hayatında istemedigi insanları bodrumda tutarak onları resim malzeme olarak kullanır. Tual bezlerini kursiyerlerin derisinden ,fırça kıllarını kas ve saçlardan, boya olarakta sadece insan kanını kullanır. Yaklasık on resmi tamamlar ve tamamen akli dengesini kaybeder. Pesinde olan polislerden sıyrılmayı basarır. Feridun resimleri Ragıptan aldıktan sonra Ragıp’ı ihbar eder. Ragıp’ın artık görgü tanıgı oldugu için tutuklanır. İçini tamamen intikam duygusu sarar. Feridun sadece çok özel zengin konukların davet edildigi bir cemiyeti kapsayan, gizli bir sergi salonunda Ragıp’ın resimlerini kullanarak kendi sergisiymis gibi davranır. Sergiye gelen kişiler tuallerin insan derisinden yapıldıgını bilir. Gözaltından hastaneye kaldırılan Ragıp kaçar, Feridun’un sergi salonuna gelir, içerideki herkesi öldürür ve özendigi Van Gogh karakteri gibi intihar eder.