Eyüp iflas etmiştir ve artık İzmir'i terk edip Siverek'e dönmek zorundadır. Arkadaşı Ali'nin yardımıyla, güneşin kavurucu sıcağı altında köylülerle birlikte domates kuruttuğu bir tarlada çalışmaya başlar. Yevmiyesini zamanında alamayan Eyüp, hayal kırıklığına uğrar. O gün işler diğerleri için her zamanki gibi gider: Köylüler birbirleriyle şakalaşarak tarlada çalışmaya devam ederken, sinekler yüzünden uyumakta zorlanan ustabaşı Hemme işi zamanında yetiştirememekten endişeli görünmektedir. Eyüp, Hemme'ye günlük yevmiyeyi hatırlatır ama Hemme onu tersler. Eyüp kendini kızgın ve çaresiz hisseder. Hemme ortalığı yatıştırmak için geri gelir ama Eyüp ona öfkeyle bakar. Gözlerindeki ifadeden rahatsız olan Hemme, Eyüp'e hakaret eder ve Eyüp de kendini kaybeder. Eyüp Hemme'ye saldırmaya çalışır ancak Ali ve diğer işçiler araya girer. Eyüp motosikletine biner ve domates tarlasından ayrılır. Motosiklet yolda iki kez bozulur ve ardından Eyüp'e iş arkadaşı Nevzat'tan bir telefon gelir. Duydukları karşısında daha da öfkelenir ve Hemme'yi öldürmeye karar verir. Bozuk motosikletle tarlaya geri dönemeyeceğini anlayınca, başka bir motosiklet ödünç almak için kasabaya gitmeye karar verir. Ancak kasabada öfke ve umutsuzluk ruhunda nöbetleşe yer değiştirir. Güneş batarken Hemme'yi öldürme arzusu zayıflar, çünkü gün boyunca kasaba halkı tarafından farkında olmadan yönlendirilmiştir ve etrafındakileri düşünmek için zaman bulabilir, duygularının soğumasını sağlar.