Halil 1972 yılında yaşanan Bingöl depreminde enkazdan çıkarılmıştır. Hayata olan tutunma sevdası da o mucize kurtuluş ile başlamıştır. Annesi İpek’i çok seven Halil, inatçı, yılmayan ve zorlukları görüp onları aşmak için yeni yollar arayıp bulan bir yapıya sahiptir. Dayısı Gazi’nin bir kış günü kendileriniziyarete gelmesi ve o gün aralarında ‘’coğrafya kader midir?’’ sorusuna dair yaptığı yorumlar Halil’i çok etkilemiştir. Kendisi gibi inatçı olan dayısı Gazi kar kış aldırış etmeden evine dönmek için ablası İpek’in pek rızası olmaksızın evden ayrılır. Halil’in Gazi dayısını son görüşüdür bu. Gazi sert kışınazizliğine uğrar ve fırtınaya mağlup olur. Elim bir şekilde hayata gözlerini yumar. Gazi’nin ölümü başta İpek olmak üzere tüm aileyi derinden sarsar.Daha üçüncü sınıfa giden Halil artık biran olsun Bitlis’teki köylerinde durmak istemez. Hatırında hep on altı yaşında kalacak olan Gazi dayısının sözleri vardır. ‘’ Bu tipilerde büyüdük, bu tipilerde yaşarız. Atalarımızın da kaderi bizim de kaderimiz aynı abla’’ Halil merhum dayısı Gazi’nin bahsettiği kaderi sevmemiştir. O kaderi yaşamak istemez. Bunun için de yapacağı en doğru şeyin gitmek olduğuna inanır. Gidecektir. Kafasına koymuştur ama nereye gidecektir ve nasıl gidecektir? İlk önce bu kararını arkadaşı Burhan ile paylaşır. Burhan Halil’i yalnız bırakmayacağını ve birlikte gidebileceklerini söyler. Fakat nasıl? Halil evlerindeki yokluğu anlatır Burhan’a. Bütün gün kirli tavuğun yumurtlamasını nasıl beklediklerini söyler. Evde ekmekten başka bir şey yoktur ki! Eğer çalışıp para kazanırsa evden izin koparabileceğinden bahseder. Halil’in babası gençlik yıllarında kısa bir süreliğine Almanya’ya gitmiştir.Halil Burhan’a babasının kısa süren ama uçakla gidildiğini kendisinden kesin olarak öğrendiği Almanya macerasını büyük bir heyecanla anlatır. Burhan dinlediklerinden etkilenir. İki arkadaş memleketlerini terk edip yeni bir geleceğe yelken açacaklardır. Halil ertesi gün okula gitmez. Şehir merkezine gider. Ama bu gidişi ve dönüşü küçük Halil için umuda yolculuğun, hasret ve özlemle dolu ufak bir provası gibi olur. Evinde döndüğünde gitmeyi kafasına koyan Halil bu konuyu annesine açar. Annesi İpek Halil’in gitmek istemesine karşı çıkar. Ancak babası Ekrem Bey Halil’in bu isteğinin yerine gelmesi için ona imkân yaratır. İpek Hanım buna karşı çıksa da nafile! Halil babasının evdeki olumsuz ekonomik koşulları öne sürüp Halil’in düşüncesine katıldığını belirten enteresan çıkışından dolayı Halil babasının ona yardımcı olmak için mi yoksa kendisini evden kovmak için imkân yarattığından şüphe duyar. Ancak işin ucunda İstanbul’a gitmek olduğu için bir şey demez.