Film, Özen Yula tarafından, insanoğlunun gerçekliğine en yakın olduğu "ânlara" odaklanan bir tiyatro oyununun sahneye koyuluş sürecini en yalın hali ile izleyiciye sunarken, belgeselin yönetmeni oyuncuları bilinçli olarak yalnızca istenilen kimliğe bürünen "bedenler" bağlamında kayıt altına almış ve odağına yönetmenin yaratıcı ile olan benzerliğini yerleştirmiştir. Yönetmen filmde, bir rejisörün bir oyunu ortaya koyuşunu, yaratıcının dünyayı 7 günde yaratmasına benzer biçimde değerlendirmekte ve bunu ses temrinleri, fiziksel egzersizler, doğaçlamalar, yazarlık, roller, karakterlerin inşası ve oyunun kendisi gibi 7 ayrı evrede göstermektedir. Bu bağlamda "An" bizlere, bir hastanenin yoğun bakımında yaşanan anları iki farklı gözden; oyunun ve filmin yönetmeninin gözünden sergilemektedir.