Yıllar önce ailesini ve geçmişini geride bırakan Burak, İstanbul'daki sorunlu yaşamının ardından doğduğu topraklara geri döner. Bozcaada'nın üzüm bağlarında, yarım kalan hesaplar, kaybolan ilişkiler ve gömülü sırlarla yüzleşir. Geçmişin karanlık gölgeleri, onu içsel bir hesaplaşmaya ve geri dönülmez bir yolculuğa sürükler. Doğanın döngüsüyle insanın içsel döngüsünü paralel ilerleten "Bağ Bozumu", "toprakta olduğu kadar insanın içinde de gerçekleşen bir hasadı" anlatır. Film, doğayı yalnızca bir arka plan değil, başlı başına bir karakter olarak konumlandırır. Bozcaada'nın rüzgârı, denizi ve bağları, Burak'ın ruh hâlini yansıtırken; şehirden doğaya, kaostan dinginliğe uzanan bu dönüşüm, affetmenin ve kabullenmenin en zor hasat olduğunu hatırlatır. Film, geçmişle yüzleşmenin ve yeniden kök salmanın hikâyesi olarak, insanın doğayla kurduğu bağı içsel bir aynaya dönüştürür.