Zehra Ana, yetmişli yaşlarda bir Alzheimer hastasıdır. Aile geleneği icabı en büyük erkek oğlu Kerim’le yaşamaktadır. Şehir hayatı ile bütünleşemeyen Zehra’nın aklı ve hayali daima köyündedir. Beş kardeş olmalarına rağmen diğer aile bireyleri annelerine çok vakit ayıramazlar. Çoğunlukla annenin bakımı ile ilgilenmezler. Kerim, annenin bakımını manevi bir sorumluluk olarak görür, titizlenir. Bilinç kaybı ile birlikte halusinasyonlar, anksiyete ve evhamlar Zehra Ana ve çevresindekiler için hayatı katlanılmaz hale getirir. Annenin bakımında yaşanan zorluklar nedeniyle Kerim’in iş ve aile hayatı bozulur. Kerim, aile üyelerinin ısrarı üzerine profesyonel bakım ve kurum bakımı seçeneklerini dener ancak başarılı olamaz. Annesinin isteklerine gösterdiği duyarlılık onun hayatını epey zorlaştırır. Kerim ve eşi bir süre izin alarak annenin bakımını üstlenirler. Sık sık izin aldıkları ve işyerinde verimli olmadıkları için ikisi de işini kaybeder. Kerim annesinin ısrarla istediği köye gitmeye razı olur. Köydeki düzen Kerim ve Zehra için bir kurtuluş olmuştur. Kendi yaşam ortamına dönen anne büyük ölçüde rahatlar. Kerim bu huzurlu ortamda daha üretken bir şekilde yazmaya başlar. Şehirdeki yabancılaşma ve bireyselleşmenin aksine köyde yakın, samimi ilişkiler, karşılıklı sorumluluk duygusu herkes için hayatı kolaylaştırır. Zehra, bildiği, tanıdığı ortamda, alışık olduğu hayat düzeni içinde huzur bulur ve bu huzurlu ortamda ruhunu teslim eder. Filmde kırdan kente yaşanan kültürel değişmenin getirdiği insani sorunlar ve aile kurumundaki değişim, alzheimer hastasının bakımında yaşanan güçlükler eşliğinde anlatılır.