Allah insanları yarattı, baktı çok mutsuzlar, arkalarından domları gönderdi. Konar göçerdiler tıpkı aşkları gibi. Piroz çalgıcı olarak gittikleri bir düğünde, gönlünü gelin olan Sümbül’e kaptırır. Bebekliklerinden beri söyledikleri bir melodi ikisini de birbirine bağlar. Sümbül’ün de gönlü Piroz’a düşer. Düğün alayı birbirine girer. Piroz aşkından kavrulur bir halde çadırdan yapılmış köyüne dönerken büyük haber gelir. Sümbül’ün bakire olmadığı ortaya çıkar ve baba ocağına iade edilecektir. Aşktan gözü başka bir şey görmeyen Piroz, Sümbül’ü babası Seymen Ağa’dan istemek için maaile öbür köye gitmek üzere harekete geçer. Fakat kavuşmak kolay olmayacaktır. Seymen Ağa kızı vermez. Zamanında aynı derde düşen babası Mirze, Piroz’un en büyük destekçisidir. Sevdiğine kavuşamamış, yarasını çocukların yaptığı bir kukla ile yıllar boyunca sarmıştır. Piroz ile Mirze bir plan yapar. Köyü örgütleyip Sümbül’ü tutsak olduğu ahırdan kaçırıp kendi derme çatma köylerine getirirler. Sümbül’ün ailesi bu durumu kabullenmez ve silahlanıp peşlerine düşer. Bütün köy, Piroz ile Sümbül’ün aşkı için bir günde taşınırken geride Mirze’nin aşk için söyleyeceği son bir söz kalmıştır. Neticede babadan oğula kalan tek bir miras vardır. O da gönüldür. Kemanseiyle tek başına silahlı adamlara karşı koyar. Yeter ki oğlu Piroz sevdiğinin yanında mutlu yaşasın ister.