Basit bir vatandaş Zeynel’in 1980’lerde yaşadığı trajikomik hikayesi… 12 Eylül sonrası yaşanan karanlık günlerdeyiz.. Askeri ve polis kuvvetlerinin evlerden, sokaklardan insan topladığı, adaletin apar-topal işletildiği günlerdeyiz. Bir gece yarısı güvenlik kuvvetleri yine insan avına çıkmış, evlerden 9 zanlı toparlanmış ve cemselere bildirilmiştir. Karakola gitmek üzereyken, zanlılardan biri yolda firar eder. Oysa, firardan az önce güvenlik ekibinin başı olan subay üstlerine operasyonun başarıyla sonuçlandığını ve 9 kişi ile karakola doğru yolda olduklarını söylemiştir… Komutan bu firar sonrası panikleyip çözüm ararken, yanındaki astından bir fikir çıkar… Sabahın köründe sokaklar bomboştur zaten sokağa çıkma yasağı vardır. Giderken gördükleri ‘Simitçi’ onların kurtarıcısı olabilir. Plan şudur: Simitçi kaçan firari yerine tutuklanacak ve böylece sözü verilen 9 kişi teslim edilecek, komutandan fırça yenmeyecektir…. E yazık değil mi gariban Simitçiye? Vicdanlarda cevaplar hazırdır. Nasıl olsa masum olduğu ortaya çıkacaktır. Hem, Simitçi zaten bir bakışla anlaşılacak kadar naif, dürüst ve masumdur. Çok çok bir gece nezarette kalacaktır. Nasılsa masumiyeti anlaşılacak ve sonrasında savcı serbest bırakacaktır. Komutanın avuntusu ve öngörüsü budur. Fakat; olaylar hiç de sanıldığı gibi gelişmez. Bir dizi yanlış anlamalar komedyası ve Simitçi’nin naifliği yüzünden her şey arap saçına döner… Simitçi o kadar naiftir ki “Bize yardım edeceksin.. Sen vatansever bir insansın, vatan senden hizmet bekler.” gazına gelir ve hata üstüne hatalar yapar ki artık idama doğru yürüyen yol kaçınılmazdır…