Elif Ana keramet sahibi, geleceği önceden sezen ermiş bir kadındır. Daha çocukken bile evden kaçar günlerce dağlarda mağaralarda yaşarmış. Alevilikte “analık-dedelik” kan bağı ile aktarılır ama Elif Ana o soy ağacından olmamasına rağmen “analık” ünvanını almış biridir. Ömrü boyunca herkese iyilik yapan biridir. Öyle ki çevresinde “iyilik meleği” olarak isimlendirilir. Darda olan, hastalığı olan, iç sıkıntısı olan, çocuğu olmayan Elif Ana’nın yanına koşar. Elif Ana da onlara şifa olur. Ne var ki herkese iyilik yapan bu kadın ömrünün sonunda dünyanın en büyük kötülüğünü görür. Bu film; kör olmak üzere olan son gözünü kurtarmak için Maraş’tan Ankara’ya getirilen Elif Ana’nın hastanede gözlerinin önünden bir film şeridi gibi geçen hayatını işlemektedir. Çocukluğundan yaşlılığına birçok dönem Elif Ana’nın zihninde canlanır. Daha çocukken Yemen’e giden bir grup Osmanlı askerinin köylerine gelişi, o grubun içinden Murtaza Çavuş ile olan diyaloğu, kurtuluş savaşı, evliliği, çobanlık yılları,maraş olayları, ellili yılların ağası Şeyho ile olan diyalogları gibi birçok olay Elif Ana’nın zihninde yeniden canlanır. Tüm hayatı boyunca gördüğü bir rüyanın anlamını şimdi daha iyi kavramıştır. Elif Ana çocukluğundan beri sürüye saldıran kurtları görmüştür. Yaşadıklarından sonra Elif Ana son gözünü de kaybeder. Gözlerine mil çektiren eski bir derviş gibi belki o da bu kötü ve kirli dünyaya artık sadece gönül gözü ile bakmak istemiştir.